Hierom is theater het mooiste wat er is.
Vrijdagmiddag mocht ik naar Schijn van Fahd Larhzaoui in de Bellevue Lunch. Het is om die voorstelling dat theater het mooiste is wat bestaat. Ik ken Fahd van een jaar of zes terug toen ik met goede vriend D. het Hollandse Nieuwe-festival van wijlen Cosmic, ‘dat allochtonenclubje in de Nes’ produceerde. Ik herinner met Fahd als een vriendelijke voorkomende en bescheiden kortom aardige jongen. Vrijdagmiddag vertelde, speelde, was hij het echte verhaal achter die uiterlijke schijn.
Damn, wat een verhaal. Fahd, z’n naam zegt ’t al, heeft Marokkaanse ouders. Fahd houdt van mannen. Omdat homoseksualiteit niet bestaat daar waar hij vandaan komt fingeert hij zijn leven. En precies zoals hij zijn leven gespeeld heeft, zo leeft hij het theater, zo ís hij in deze tamelijk fantastische voorstelling. En het is natuurlijk makkelijk hè, als vrijgevochten progressieve Amsterdammer -een pleonastische tautologie- helemaal lyrisch over zo’n voorstelling te zijn. TroetelMarrokaan komt uit de kast, we vinden ‘m allemaal lief en stoer en zijn cultuur achterhaald maar pas op hè, het is dus gewoon écht n goeie voorstelling. Echt niet enkel omdat het zo relevant of belangwekkend ofzo is.
Alles klopt. Fahd speelt zijn verhaal zoals hij zijn leven gespeeld heeft. Hij verschuilt zich continue achter een rookgordijn dat hij zo mooi optrekt dat wij, ik niemand niet doorheeft dat het een rookgordijn is en dat hij zich verschuilt. Slechts heel langzaam én gecontroleerd laat hij de rook optrekken. Wat er achter die rook tevoorschijn komt is niet fraai en wel het leven. Kleine details in het toneelbeeld -er gaan steeds meer kastjes open- en Fahd’s energieke en directe spel zorgden ervoor dat ik steeds meer erin gezogen werd. Ok ik moest niet janken op het einde -het is maar toneel hè- maar ik dacht wel: “tering wat is het toch een onbegrijpelijk geluk dat ik nou toevallig in Amsterdam, in de 20e eeuw, zonder oorlog, in rijkdom en door ouders vrij van geest ter wereld werd gebracht.’
Dat theater Fahd de kans geeft op zo’n manier zijn verhaal te doen; dat theater mij tot dit soort inzichten brengt; dat door de voorstelling écht nog meer mensen mogen zijn wat ze willen zijn, daardoor is theater het mooiste wat er is. En niet anders. Ik zeg het wel vaker en ik meen het ook wel vaker maar nu is het nog belangrijker: gaat dit zien.
Maarten van der Cammen
Schijn gezien op 02-03-2014
Recensie | Tekst: Maarten van der Cammen