Mee met Fahd op zijn vliegend tapijt
Interview | Fotograaf: Raoul Rodriques | Tekst: Kirsten Kamphuis
Scenes
Interview | Fotograaf: Janita Sassen | Tekst: jos Schuring | Styling: Kieu Vong | Met dank aan Tommy Hilfiger
Schijnbare terloopsheid in een raak drama
Het zaallicht staat nog aan als Fahd Larhzaoui, een innemende Marokkaanse man, zichzelf voorstelt aan het publiek. Hij is in de dertig, getrouwd en heeft drie kindjes. Hij is gelukkig, zegt hij, en vooralsnog hebben we geen reden daaraan te twijfelen. ‘Zijn er al vragen?’
SCHIJN verkozen tot favoriet door Wijkjury
“Mijn haren gingen recht overeind staan, zo goed was hij. Wat hij daar deed was echt het publiek bespelen, hij kon elke emotie van je raken en dat vond ik knap van hem. Hij kon je laten lachen, hij kon je laten huilen, hij kon je verdrietig laten voelen, hij kon je vreugdevol laten voelen.”
Maarten kwam zag en schreef
Vrijdagmiddag mocht ik naar Schijn van Fahd Larhzaoui in de Bellevue Lunch. Het is om die voorstelling dat theater het mooiste is wat bestaat. Ik ken Fahd van een jaar of zes terug toen ik met goede vriend D. het Hollandse Nieuwe-festival van wijlen Cosmic, ‘dat allochtonenclubje in de Nes’ produceerde. Ik herinner met Fahd als een vriendelijke voorkomende en bescheiden kortom aardige jongen. Vrijdagmiddag vertelde, speelde, was hij het echte verhaal achter die uiterlijke schijn.