Het einde van het optreden van Fahd Larhzaoui geeft een indicatie van zijn kwaliteit. Althans, aan het einde van het theaterstuk ‘Schijn’, maakt het publiek bij de première in theater On Stage woensdag duidelijk wat het van zijn kwaliteiten vindt. Hij krijgt minutenlang een staande ovatie. De acteur raakt daar zo van onder de indruk dat hij even moet gaan zitten.
Het ophouden van en vasthouden aan schijn is een overlevingstactiek waar we ons allemaal in meer of mindere mate schuldig aan maken. En hoe relevant is het dat een Nederlandse theatermaker met Marokkaanse roots zijn identiteit gebruikt als canvas om schijn door een theater monoloog op een confronterende manier bespreekbaar te maken.
Nieuwe Nederlanders vinden lang niet altijd de weg naar de theaterzaal. Hoe trek je ze over de streep? Een gesprek met een theaterdirecteur en vier makers.
Recensie | Suriname | Fotograaf: Raoul Rodrigues | Tekst: Donovan Mijnals
Meer dan 24 jaar leefde de Marokkaanse acteur Fahd Larhzaoui (36) met een ‘masker’ op. Tot hij besloot om eerlijk voor zijn geaardheid uit te komen.
Over dit gevecht met en de zware zoektocht naar zichzelf heeft hij een indrukwekkend theaterstuk gemaakt: Schijn.
“Hebben jullie nog vragen?” Acteur Fahd Larhzaoui was vanaf het begin van de voorstelling ‘Schijn’ heel direct bezig met de mensen in de zaal. Vragen had het publiek zeker. Aan het begin, maar vooral ook aan het eind van de voorstelling. Op de patio van Teatro Luna Blou vroegen een paar mensen na afloop zich openlijk af of Curacao wel klaar is voor zo’n heftig persoonlijk verhaal.
