Dit toneelstuk is zo rijk als de titel lang is. Aan de keukentafel van de familie Marcantonio komen eigentijdse kwesties samen: idealisme, religie, alternatieve gezinsvormen, migratie en euthanasie. Een verhaal over mensen van onze tijd.

De zeventigjarige Gus Marcantonio denkt dat hij lijdt aan Alzheimer, maar in feite herkent hij zich niet meer in de wereld. Alleen de dood lijkt hem nog zinvol. Dit is voor zijn kinderen moeilijk te verkroppen. Twee zoons, een dochter, hun (ex-)partners en een zus komen bijeen in het ouderlijk huis in New York. Opeens bevinden ze zich op het kantelpunt waarop ouders niet meer voor hun kinderen, maar de kinderen voor hun ouders moeten gaan zorgen. Allemaal nemen ze hun sores mee uit eigen gezinnen en relaties. De doodswens van Gus legt ieders politieke en religieuze overtuigingen bloot en zet de verhoudingen op scherp.