“Het verhaal maakt op sterke wijze duidelijk hoe het voor jonge jongens met een islamitische achtergrond, of misschien alleen maar een uiterlijk dat zo’n achtergrond suggereert, onmiddellijk lastig wordt wanneer er ergens een daad van geweld wordt gepleegd en zij in de buurt zijn. Hoe de blik van de buitenwereld zich dan in je eigen hoofd nestelt en je gedrag begint te sturen.” (Theaterkrant ****)

“Danstheater AYA en De Toneelmakerij brengen met I call my brothers een wijze boodschap. Na een verwoestende gebeurtenis als een aanslag staat je wereld op z’n kop. Wie ben jij eigenlijk en wat is jouw aandeel in het grotere geheel? We zijn allemaal wel eens onze weg kwijt… Bel daarom je vrienden, houdt contact. Je hebt elkaar harder nodig dan je misschien denkt.” (DansMagazine) 

“Als kijker zit je overal met je neus bovenop. Achterover leunen en het verhaal over je heen laten komen is er niet bij. Anderhalf uur gaan de dansers er vol in. Je ziet het speeksel en de zweetdruppels rondvliegen, je voelt het ritme van de muziek, de energie van de dans en daardoor belanden Amors gevoelens ook in jouw eigen lijf. Een fysieke, explosieve voorstelling waarin niks zwart-wit is en die dwingt tot nadenken. Nog best vermoeiend, zo’n avondje theater!” (SevenDays ****)